#ΜένουμεΣπίτι και παρακολουθούμε διαδικτυακά ενδιαφέρουσες τηλεδιαλέξεις, που διοργανώνει το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Πολιτιστική Πολιτική και Ανάπτυξη» του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου, στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης. Οι τηλεδιαλέξεις θα μεταδίδονται μέσω της Πλατφόρμας Τηλεκπαίδευσης του ΑΠΚΥ στον σύνδεσμο https://tinyurl.com/vbqxwec

Την Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020, στις 7.30 μ.μ. η Δρ. Χάρις Κανελλοπούλου, Ιστορικός Τέχνης και διδάσκουσα στο Προπτυχιακό πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» και στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Πολιτιστική Πολιτική και Ανάπτυξη» του ΑΠΚΥ πραγματεύεται «Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στην τέχνη;». Μέσα από μια διαδρομή στην ιστορία της τέχνης, τις συλλογές μουσείων, αλλά και τις προτιμήσεις των συλλεκτών στην αγορά της τέχνης, παρατηρεί κανείς, σύμφωνα με την ομιλήτρια, ότι η γυναικεία καλλιτεχνική παραγωγή έχει προσδιοριστεί ιστορικά σε ένα πλαίσιο που έχει προτάξει το έργο των ανδρών καλλιτεχνών. Η φεμινιστική ιστορία και κριτική της τέχνης τη δεκαετία του 1970 έθιξε τα ζητήματα απουσίας του έργου των γυναικών δημιουργών. Φτάνοντας στο σήμερα, η Δρ. Κανελλοπούλου θα αναλύσει σε ποιο σημείο αναγνώρισης βρίσκονται οι ιστορικές γυναίκες καλλιτέχνες και τι σημαίνει το έντονο ενδιαφέρον των τελευταίων χρόνων γι’ αυτές, με αφιερωματικές εκθέσεις από μεγάλα μουσεία – ενδιαφέρον που αντανακλάται και ως ζήτηση στην αγορά. Είναι μία «μόδα» ή μπορεί τελικά να ωφελήσει στην αναγνώριση του έργου τους;

Περίληψη εισήγησης:

Διατρέχοντας την ιστορία της τέχνης, τις συλλογές μουσείων, αλλά και τις προτιμήσεις των συλλεκτών στην αγορά της τέχνης, παρατηρεί κανείς ότι η γυναικεία καλλιτεχνική παραγωγή έχει προσδιοριστεί ιστορικά μέσα σε ένα πλαίσιο που έχει προτάξει το έργο των ανδρών καλλιτεχνών σε σχέση με αυτό των γυναικών, έτσι ώστε να αντιμετωπίζεται ως μία ειδική κατηγορία, που έπεται πολλές φορές των εξελίξεων. Τη δεκαετία του 1970, η φεμινιστική ιστορία και κριτική της τέχνης πρώτη έθιξε τα ζητήματα απουσίας του έργου των γυναικών δημιουργών από την ιστορία, τους θεσμούς και την αγορά της τέχνης. Φτάνοντας στο σήμερα, σε ποιο σημείο αναγνώρισης βρίσκονται οι ιστορικές γυναίκες καλλιτέχνες; Και τι σημαίνει το έντονο ενδιαφέρον που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια γι’ αυτές με αφιερωματικές εκθέσεις από μεγάλα μουσεία – ενδιαφέρον που αντανακλάται και ως ζήτηση στην αγορά; Είναι μία «μόδα» ή μπορεί τελικά να ωφελήσει στην αναγνώριση του έργου τους;